De aanleiding voor de switch naar het maken van documentaires is erg persoonlijk. In 2009 in is mijn vader overleden. Onze relatie was op zijn minst ‘gecompliceerd’. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 14 was en op dat moment woonde ik als nakomertje als enige van de kinderen nog thuis. Mijn moeder was furieus over het besluit van mijn vader om te vertrekken en ik vermoed dat dit mijn beoordeling enigszins beïnvloedde, al was het alleen maar omdat hij me deze woede alleen liet ondergaan.

Kortgeleden heb ik al mijn videobanden gedigitaliseerd. Veel verschillende formaten, maar uiteindelijk na veel hulp van familie, vrienden en kennissen alles beschikbaar om eens op mijn gemak opnieuw te bekijken. Op een aantal van de meer recente tapes (2005) stonden interviews met zowel mijn moeder als mijn vader die ik samen met mijn oudere broer had gefilmd.

Blijkbaar was er voldoende tijd verstreken en verkeerde ik in de juiste omstandigheden, want het bekijken van deze interviews veranderde mijn gevoel ten aanzien van het verleden. Het was een helende ervaring en mijn gevoel voor mijn ouders is hierdoor positief veranderd. Bewegende beelden met geluid is superkrachtig! Ik wist het al, maar nu ervoer ik het tot op mijn botten. Deze ervaring gun ik iedereen, vandaar dat ik het meeneem in mijn plannen. Hier ook een kort fragment uit deze video die ik op dit moment aan het editen ben.